In Arendonk wonen Telouwerele'ers 

In het verleden was het gebruikelijk om op humoristische wijze vooral onze medemensen en onmiddellijke buren te willen typeren.
In het verleden gaf men zo bewoners van dorpen bijnamen, spotnamen, door middel van zinspelingen, woordspelletjes of combinaties van klanken.
Men was daarbij niet altijd zacht voor mekaar. Dikwijls werden op weinig subtiele manier de negatieve en minder mooie kanten van de bewoners van de buurtdorpen extra benadrukt en werden bijnamen nogal eens... scheldnamen.
Feit was dat men meestal een minder rooskleurig beeld ophing van de buurman in het geven van een "'typische"" bijnaam.

De Inwoners van de Belgische grensgemeente Arendonk heten de "bordenlikkers"...alhoewei...dat is nog mooi gezegd.... De spotnaam van de Arendonkenaars wordt in het Arendonkse dialect nog pittiger: dat zijn : de "Telouwerele'ers". Moet U maar eens trachten uit te spreken,.... Op zondag 7 mei 2000 werd het nieuwe Arendonkse standbeeld onthult. Het beeld toont een anonieme inwoner van de grensgemeente, die zijn maaltijdbord leeglikt. Onderaan het beeld bevindt zich nog een poes, die hetzelfde doet... Het beeld, een bronzen kunstwerk, kan worden bewonderd achter de Toremansmolen aan Wampenberg

 

Spotnamen bij de vleet

In de dorpen rond Arendonk werd door de "Ravelse Pier', de "Desselse Pezerik" de "Retiese Kortoor" of de " Turnhoutse Muggenblusser" of "Bink" in de vorige eeuw' nogal smalend gesproken.
Ook over "den Arendonkse Tsjoeker", de wever die met hard labeur thuis achter het weefge touw kousen moest weven om de eindjes aan mekaar te kunnen knopen.
De"Tsjoeker" kwam van het tsjoekend geluid dat werd geproduceerd door de weefgetouwen.
Toen dit ambacht zo rond de jaren tachtig (in de negentiende eeuw) verdween, moest worden gedacht aan een andere typerende scheldnaam. Het werd "Den Arendonkse Teljorenlikker".
Waar men het vandaan haalde, of wie de originele bedenker van deze bijnaam ooit was zal men wellicht nooit kunnen achterhalen.
Vooral de bewoners van de buurgemeenten legden daarbij de nadruk op het schaarse, armoedige maal dat de Arendonkenaar voorgeschoteld kreeg en die uit grote armoede, niets maar dan ook niets van het schamele voedsel kon overlaten en die dus zijn bord aflikte om toch maar zeker niets verloren te later gaan...

 

Met speciale dank voor het bezorgen van foto's en teksten aan: Antoinne Verheyen, beter gekend als "Den Toinne". Een echte " Aorendoenkse Telouwerele'er", hier samen op de foto met de "Tellerlikker" in het Nederlandse Winschoten.